جملات معلوم و مجهول (جلسه اول)
فعل معلوم و مجهول: :Active and Passive Voice
| فعل معلوم: | Active Voice: |
فعل معلوم:
فعل معلوم، فعلی است که در آن، فاعل، مبتدای جمله بوده، فاعل آن معین و معلوم باشد و به فاعل نسبت داده شود.
مثال:
| در را باز می کنم. | I open the door. |
| فعل مجهول: | Passive Voice: |
فعل مجهول:
فعل مجهول، فعلی است که در آن، مفعول، مبتدای جمله است، فاعل آن نامعلومبوده و فعل به مفعول نسبت داده شود.(مفعول جای فاعل نشسسته است.)
مثال:
| در باز می شود. | The door is opened. |
اگر به دو جملۀ بالا توجه شود، در جملۀ اول، I، فاعل فعل open است که به صورت معلوم به کار رفته است، ولی در جملۀ دوم the door فاعل نمی باشد، بلکه مفعول اصلی فعل open است. در فعل معلوم، گوینده منظورش بیان صریح فاعل است؛ ولی در مجهول، منظور گوینده بیان صریح مفعول است. در هر حال، در مجهول، منظور گوینده، تأکید روی مفعول و شناساندن آن است. در جملات مجهول گاهی فاعل را در انتهای جمله ذکر می کنند.
باید به این نکته توجه داشت که افعال لازم چون مفعول ندارند، نمی توانند به صورت مجهول در آیند.
مثال:
| بچه گریه می کند. | A baby cries. |
در جلۀ فوق فعل cry، فعل لازم بوده و جمله نمی تواند به مجهول تبدیل شود.
چگونگی تبدیل جملۀ معلوم به مجهول:
جای مفعول را با فاعل عوض میکنند.
زمان فعل معلوم را تعیین کرده، متناسب با آن از فعل to be استفاده می کنند.
اسم مفعول فعل اصلی جملۀ معلوم را پس ار فعل to be می افزایند.
جای قیدها تغییر نمی کند و صفت با اسم خود همراه است.
می توان فاعل را در انتهای جمله پس از حرف اضافۀ by به کار برد در این صورت فاعلی که پس از by به کار می رود در صورتی که اسم باشد، تغییر نمی کند ولی آگر ضیر فاعلی باشد، به ضمیر مفعولی تبدیل میشود.
در زمان های استمراری بعد از فعل to be (یا مشتقات آن) از لفظ being (نشانۀ استمرار) استفاده می شود.