تاریخ زبان ترکیه‌ای به سه دسته‌ی قدیمی (از قرن هفتم تا سیزدهم)، میانه (از قرن سیزدهم تا بیستم) و جدید (از قرن بیستم به بعد) تقسیم می‌شود. در دوره‌ی امپراطوری عثمانی، زبان عربی و فارسی وارد زبان ترکی می‌شوند و تقریباً ۸۸ درصد واژه‌های زبان ترکی ترکیبی از فارسی و عربی می‌شوند. به این زبان ترکی عثمانی گفته می‌شود که زبان تحصیل‌کرده‌ها، دربار و سطح بالای جامعه بود. ترکی اصیل زبان کوچه بازاری تعبیر می‌شد که تنها مردم عامی به آن صحبت می‌کردند. زبان ترکی عثمانی در آن زمان به رسم‌الخط فارسی نوشته می‌شد.

در سال ۱۹۲۸ جنبش زبان به وسیله‌ی کمال آتاتورک شکل می‌گیرد و طی آن رسم‌الخط ترکی از فارسی به لاتین تغییر می‌کند و واژه‌های ترکی جایگزین واژه‌های عربی و فارسی می‌شوند. برخی از واژه‌های منسوخ ترکی بازگردانده می‌شوند و برخی واژه‌ها جدید ساخته می‌شوند.