آموزشگاه زبان روژین ایلیا
آدرس ها:

شعبه پسران: یافت آباد، شهرک ولیعصر، خیابان شهیدان بهرامی، جنب بانک صادرات، پلاک 161

شعبه دختران: یافت آباد، شهرک ولیعصر، خیابان شهید به خیال، پلاک ۱۲

شعبه مهد زبان و پیش دبستانی: یافت آباد، شهرک ولیعصر، خیابان شهیدان بهرامی ، جنب بانک مسکن، جنب خانه بازی شهر سلطان، پلاک ۲۲۰

تلفن های تماس:

021-66213030

021-66229000

021-66211000

تفاوت انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی

زبان انگلیسی به عنوان زبان بین المللی در تمام دنیا دارای انواع مختلف مانند انگلیسی استرالیایی، کانادایی، نیوزیلندی، بریتانیایی و همچنین انگلیسی آمریکایی است. در میان تمام این گونه ها، انگلیسی بریتانیایی و انگلیسی آمریکایی جز معتبرترینها محسوب می شوند. لازم به ذکر است که همه گونه های انگلیسی رایج در سراسر جهان تنها کمی با یکدیگر تفاوت دارند. در این مقاله، انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی از نظر تلفظ، دستور زبان، کلمات و املا مورد مقایسه قرار خواهند گرفت.

به زبان آموزان، به عنوان افرادی که زبان اولشان انگلیسی نیست، به شدت توصیه می شود که یکی از دو گونه معتبر زبان انگلیسی، یعنی آمریکایی یا بریتانیایی را برگزینند و در انتخابشان ثابت قدم بمانند.

وقتی صحبت از تلفظ به میان می آید، آمریکایی ها (همچنین کانادایی ها) تمایل دارند کلمات را با سهولت بیشتری تلفظ کنند. با بررسی دقیق تر درمی یابیم، بیشتر کانادایی ها و آمریکایی ها صدای صامت/r/ را که پس از مصوت ها در کلماتی مانند mother, car, better و غیره می آید، به وضوح تلفظ می کنند، در حالی که در انگلیسی بریتانیایی این صامت (consonant) تلفظ نمیشود. این پدیده از نظر آواشناسی “Elision” نامیده می شود.

برخی از تفاوت های بین انگلیسی آمریکایی و انگلیس بریتانیایی ریشه در ریتم کلمات دارد. انگلیسی زبانان بریتیش اغلب یک هجا را در کلماتی مانند secretary حذف می کنند، گویی این کلمه به صورت secretry نوشته می شود، در حالی که آمریکایی ها تمام هجاها را تلفظ می کنند. با این حال، مواردی نیز وجود دارد که به طور کامل معکوس این اتفاق در آنها می افتد، مانند specialty. آمریکایی ها این کلمه را با سه هجا تلفظ می کنند (spe-cial-ty)، در حالی که بریتیش زبان ها آن را با پنج هجا (spe-ci-al-i-ty) تلفظ می کنند.

از لحاظ دستور زبان، تفاوتهای ظریفی بین این دو نوع انگلیسی وجود دارد. به عنوان مثال، در زمینه جمع بستن کلمات (ساخت اسم های جمع)، در انگلیسی آمریکایی، اسامی جمع مثلا group و government به عنوان یک واحد در نظر گرفته می شوند. در حالی که، در انگلیسی بریتانیایی، این اسامی به صورت جمع در نظر گرفته می شود و طبیعتاً به همراه فعل جمع می آید. (به عنوان مثال، The government are…). همچنین، در رابطه با استفاده از “زمان حال کامل”( present perfect tense) ، باید ذکر کرد که در انگلیسی بریتانیایی، این زمان برای بیان عملی به کار می رود که در گذشته نزدیک رخ داده است و اثر آن در لحظه ای که در حال صحبت هستیم باقی است. به عنوان مثال:

?I’ve lost my wallet. Could you please help me to find it

در حالی که در انگلیسی آمریکایی، همان جمله با همین معنا را می توان به زمان گذشته ساده بیان شود. به این صورت:

?I lost my wallet. Could you please help me to find it

به علاوه برخی انگلیسی زبانان بریتانیایی صدای /h/ را که در ابتدای کلماتی مانند “he” یا “his” می آید تلفظ نمی کنند گویی این کلمات “ee” یا “is” نوشته می شوند.

یکی دیگر از تفاوتهای دستوری بین این دو گونه از زبان انگلیسی روش نشان دادن مالکیت است. در انگلیسی بریتانیایی، هر دو عبارت “have” و “have got” با هم برابر فرض میشوند و به یک میزان بکار می روند. مانند:

.I’ve got a motorcycle
.
I have a motorcycle

اما در انگلیسی آمریکایی استفاده از have got برای نشان دادن مالکیت آنقدرها معمول نیست.

همچنین در انگلیسی بریتانیایی فعل سببی help به همراه حرف اضافه to می آید. مانند این جمله:

.The teacher helped the students to understand the problem

اما در انگلیسی آمریکایی این حرف اضافه معمولا حذف می شود:

.The teacher helped the students understand the problem

در انگلیسی آمریکایی، اسم مفعول (past participle) فعل get معمولا gotten، اما در انگلیسی بریتانیایی got است:

(Alice has gotten good marks in her exams. (American English

(Betty has got good marks in her exams. (British English

از نظر کاربرد معمول حروف اضافه در انگلیسی نیز تفاوتهای ظریفی بین این دو گونه زبان وجود دارد.

: British
At the weekend

:American
On the weekend

:British
In a team

:American
On a team

:British
On behalf of

:American
In behalf of

:British
Writing to somebody

:American
Writing somebody

از سوی دیگر از نظر روش صرف افعال نیز تفاوت هایی بین این دو گونه زبان وجود دارد. در انگلیسی بریتانیایی، هر جا امکان پذیر باشد، به فرم بی قاعده فعل اولویت داده می شود، در حالی که در انگلیسی آمریکایی، فرم با قاعده فعل است که به طور کلی بکار می رود. همان طور که در جدول زیر نشان داده شده است:

:British
Burnt

:American
Burned

:British
Dreamt

:American
Dreamed

:British
Leant

:American
Leaned

:British
Learnt

:American
Learned

در رابطه با تفاوت های املایی بین انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی، باید اشاره کرد که Noah Webster فرهنگ نویس آمریکایی، منبع اصلی این تمایز بود. او در دو نمونه از انتشارات معروف خود، فرهنگ لغت آمریکایی زبان انگلیسی (۱۸۲۸) ، و کتاب املای آمریکایی (۱۷۸۳)، تلاش کرد تا با بکارگیری تقریبا منحصر به فرد زبان آمریکایی، املا را در ایالات متحده نظام مند کند. این تفاوتها به عمد ایجاد شد تا این زبان را از همتای بریتانیایی خود جدا کند و توسعه سیاسی و مستقل این کشور جدید را اذعان نماید. (دایره المعارف انکارتا ، ۲۰۰۸)

موفق ترین تغییرات وبستر املای با or به جای our در کلماتی مانند honor، labor به جای کلمات بریتانیایی honour، labour، استفاده ازer به جای re در کلماتی مانند center, theater به جای کلمات بریتیش centre, theatre، استفاده از s به جای c در کلماتی مانند defense, license به جای کلمات بریتیش defence, licence، استفاده از ck پایانی به جای que در کلمات check, mask به جای کلمات بریتانیایی cheque, masque ، و نیز عدم بکار گیری k پایانی (traffic, public که در حال حاضر در انگلیسی بریتانیایی هم به جای کلمات قدیمی traffick، publick مورد استفاده قرار می گیرند) بود. بعدها، برخی اصلاحات دیگر نیز ایجاد شدند؛ مانند کلمه programme در انگلیسی بریتانیایی که به کلمه program در انگلیسی آمریکایی تغییر پیدا کرد. یک روش ایده آل برای آن که مطمئن شوید آیا در انتخاب نوع زبان انگلیسی خود ثابت قدم بوده اید یا نه این است که از ویژگی “چک کردن املای لغات” (spell check) در نرم افزار تایپ خود استفاده کنید.
جدول زیر برخی از دیگر تفاوت های موجود در املا، بین انگلیسی بریتانیایی و انگلیسی آمریکایی را نشان می دهد:

:British
Archaeology

:American
Archeology

:British
Jewellry

:American
Jewelry

:British
Axe

:American
Ax

:British
Kebab

:American
Kabob

:British
Cosy

:American
Cozy

:British
Learnt/spoilt/smelt

:American
Learned/spoiled/smelled

:British
Crutch

:American
Crotch

:British
Manoeuvre

:American
Maneuver

:British
Chilli

:American
Chili

علاوه بر اینها تفاوتهایی هم از حیث کاربرد بین این دو گونه مهم زبانی وجود دارد. اعتقاد بر این است که تفاوت های عمده بین این دو نوع زبان انگلیسی، ریشه در انتخاب کلمات دارد. این کلمات اغلب شامل لغاتی می شوند که معمولا کمتر رایج اند. به عنوان مثال، potato chips آمریکایی بجای crisps بریتانیایی. اگر کاربرد کلمات را در گونه زبانی که انتخاب کرده اید به درستی ندانید، آنگاه زبان شما انگلیسی بیگانه (انگلیسی خارجی) است. این امر به دلیل آن است که برخی کلمات و عبارات ممکن است معانی و تعابیر مختلفی در انواع گونه های زبان داشته باشند. جدولی که در زیر طراحی شده است برخی از تفاوت های مرتبط با واژگان (انتخاب کلمات) و اصطلاحات انگلیسی بریتانیایی را در مقایسه با انگلیسی آمریکایی به تصویر می کشد:

:British
Alsatian

:American
German Shepherd

:British
Inverted comma

:American
Quotation mark

:British
Barber’s

:American
Barbershop

:British
Invigilator

:American
Proctor

:British
Barrister

:American
Attorney

:British
Left holding the baby

:American
Left holding the bag

:British
Bonnet

:American
Hood

:British
Lorry

:American
truck

:British
Canteen

:American

Cafeteria

مطلب پیشنهادی : چگونه تلفظ و لهجه انگلیسی خود را بهبود ببخشیم”

ارسال نظر