وجه امری در دستور زبان انگلیسی
وجه امری: Imperative Mood:i
بیان عملی به صورت خواهش، تقاضا، پند و اندرز، التماس و دعا، امر واقعی است.
برای ساختن وجه امری کافی است از مصدر ساده فعل (مصدر بدون to فعل ) استفاده شود.
مثال:
| بنویس. | .Write | برو. | .Go |
فعل امر واقعی در دوم شخص مفرد و جمع است.
برای ساختن امر منفی کافی است Don’t را قبل از مصدر ساده به کار بریم.
مثال:
| بیرون نرو. | Don’t go out. |
برای تأکید در شکل امر مثبت، از do در ابتداء جمله استفاده می کنند.
مثال:
| سعی کن. | Do try. |
چنانچه گفته شد، امر واقعی در دوم شخص است. در سایر اشخاص برای ساختن فعل امر، از فعل let استفاده می کنند. سپس ضمیر مفعولی و بالاخره مصدر بدون to به کار می برند.
مثال:
| بخوریم. | Let us eat. | بخورم. | Let me eat. |
| بخورید. (امر واقعی) | Eat. | بخور. (امر واقعی) | Eat. |
| بخورند. | Let them eat. | بخورد. | Let him eat. |
منفی حالت فوق، به شکل زیر می باشد:
| نخورد. | Let him not eat. | نخورم | Let me not eat. |
موارد کاربرد وجه امری:
چنانچه قبلاً گفته شد، فعل امر برای بیان منظورهای مختلف از قبیل خواهش و تقاضا، پند و اندرز، التماس و دعا، و بالاخره برای امر واقعی به کار می رود.
خواهش و تقاضا، با افزودن کلمۀ please در اول یا آخر جملۀ امری و یا اضافه کردن shall we، shall I یا will you در آخر جملۀ امری صورت می گیرد.
مثال:
| لطفاً قدری شکر بده. | Pass me some sugar, please. |
برای بیان پند و اندرز.
مثال:
| پولت را هدر مکن. | Don’t waste your money. |
برای بیان التماس و یا دعا.
مثال:
| خدایا، کمکم کن. | Help me, God. |
برای بیان امر واقعی.
| بچه ها، ساکت باشید. | Be quiet, children. |
| فعال باشید. | Be active. |
| تکالیفتان را با دقت انجام دهید. | Do your homework carefully. |