توضیحاتی در مورد آواهای صدا دار زبان انگلیسی

توضیحاتی در مورد حروف صدادار

متاسفانه سیستم آموزشی کشورهای فارسی زبان با این فرض که همه امکان تلفظ درست حروف را دارند هیچ  آموزشی در مورد تلفظ یا واگویی نمی دهد. به همین دلیل در هنگام یادگیری یک زبان جدید معمولا با اصطلاحات این بخش آشنایی درستی وجود ندارد از همین رو پیش از بررسی آواهای حروف صدادار باید نکات و تعریفاتی را یاد بگیرید تا توضیحات این بخش را بهتر متوجه شوید.

حروف صدادار کوتاه و بلند

واژه “خیابان” را در نظر بگیرید. در این واژه ما دو صدای ” آ ” داریم. حال این واژه را بلند بخوانید “خیابان” و صدای دو ” آ ” را با هم مقایسه کنید. آ اول کشیده تر از آ دوم خوانده می شود. این موضوع در مورد واژه ای مثل “باغبان” صادق است. اگر ” آ ” دوم را بیش از حد بکشید واژه تلفظی عجیب پیدا می کند. (ما در واقع در فارسی حروف صدادار بلند و کوتاه نداریم و این فقط یک مثال برای درک این بخش بود.)

میزان کشیدگی حروف صدادار یکی از مشخصه های آنهاست. اینکه یک حرف بلند چقدر بیشتر از یک حرف کوتاه کشیده می شود، واحد یا ترازوی مشخصی ندارد اما در طول زمان با آن آشنا خواهید شد. در فارسی معمولا طول کشیدن یک صدا با توجه به نوعش مشخص می شود. یعنی بعضی صداها همیشه بلند هستند (آ ای او) و برخی همیشه کوتاه هستند (کسره فتحه ضمه) در حالی که در بیشتر زبان های اروپایی به این صورت نیست. در این زبان ها هر صدا میتواند شکل کوتاه یا بلند داشته باشد. این موضوع برای فارسی زبان ها کمی ناآشناست و ممکن است در ابتدا پیچیده به نظر برسد. در طول این بخش در این مورد اطلاعات بیشتری به دست می آورید.

مقایسه حروف صدادار در دو لهجه بریتانیایی و آمریکایی

جدول زیر نشان میدهد به صورت عمومی هر صدا چه معادلی در هر یک از لهجه های بریتانیایی و آمریکایی دارد. در ادامه این بخش هر صدا را به صورت جداگانه بررسی می کنیم.